به گزارش زیرنویس، نه شکایت‌ها و گله‌های همیشگی پیشکسوتان فوتبال، نه انتقادات تندوتیز منتقدان و نه تلاش‌های مخالفان آشکار و نهان هیئت‌فوتبال هیچ‌کدام به اندازه‌ای زور نداشتند که مهم‌ترین هیئت ورزشی استان را دچار تغییر کنند. این واقعیت را شاید خیلی‌ها تا صبح دیروز (۱۵ آبان ۱۴۰۳) باور نداشتند، اما وقتی پس از سخنرانی خلیل موسوی […]
به گزارش زیرنویس، نه شکایت‌ها و گله‌های همیشگی پیشکسوتان فوتبال، نه انتقادات تندوتیز منتقدان و نه تلاش‌های مخالفان آشکار و نهان هیئت‌فوتبال هیچ‌کدام به اندازه‌ای زور نداشتند که مهم‌ترین هیئت ورزشی استان را دچار تغییر کنند. این واقعیت را شاید خیلی‌ها تا صبح دیروز (۱۵ آبان ۱۴۰۳) باور نداشتند، اما وقتی پس از سخنرانی خلیل موسوی بیشتر اعضای مجمع، به‌خصوص شهرستانی‌ها، با همه وجود برایش کف زدند، همه ناباور‌ها باورشان شد که قرار نیست در مسیر و حرکت هیئت فوتبال استان تغییری حاصل شود. روی کاغذ دیگر احسان اصولی رئیس این هیئت نیست، اما خلیل موسوی که در چهار سال گذشته مسئول کمیته جوانان هیئت بوده، همان اصولی است در یک پیکره دیگر. برای همین بود که پس از قطعی‌شدن انتخاب او، اعضای هیئت اولین نفراتی بودند که به همکار سابق و رئیس جدیدشان با مسرت تبریک گفتند؛ کسی که ۴۰ رأی از ۴۶ رأی ممکن را کسب کرد تا با قاطعیت رئیس جدید هیئت فوتبالی شود که اعضای مجمعش به تغییر «نه» گفتند و با رأیشان نشان دادند از عملکرد هیئت اصولی و تیمش راضی راضی هستند!
پیروزی پیش از پیروزی
خلیل موسوی دیروز فاتحانه وارد جلسه شد و فاتحانه نیز از آن بیرون رفت. در روزی که ۱۰ عضو دیگر این مجمع به‌جز فاطمه شریف هرکدام ساز خودشان را می‌زدند و معلوم بود هیچ برنامه و انسجام مشخصی ندارند، موسوی با اتکا به رأی شهرستان‌ها وارد مجمع شد و خیلی زود به همه ثابت کرد کت تن اوست. بی‌میلی و بی‌رغبتی آشکار رؤسای هیئت‌های شهرستان‌ها به سخنان نامزد‌ها به‌جز موسوی و شریف برای صغیر و کبیر جلسه دیروز روشن کرد تصمیم‌ها از قبل گرفته شده و وقت پنج‌دقیقه‌ای که جلسه به هر کاندیدا میدهد، هیچ تغییری در نظر اعضای مجمع ایجاد نمی‌کند. آنها نه‌تن‌ها به سخنرانی کاندیدا‌ها حتی کسی مثل محسن ترکی گوش نکردند، بلکه ابتکار برخی نامزد‌ها در پرینت‌گرفتن برنامه‌هایشان و توزیع در جلسه را هم نادیده گرفتند و حتی زحمت نگاه‌کردنش را به خودشان ندادند! فضای غالب جلسه آن‌چنان به سود موسوی بود که چهار نفر اصلا نیامدند و از جمع هشت کاندیدایی که به جلسه آمده بودند، چهار نفر دیگر انصراف دادند که یکی از آنها محسن ترکی، فوتبالی‌ترین چهره این رقابت، بود. او که تا روز آخر در آمدن یا نیامدن مردد نشان می‌داد، سرانجام در دقیقه ۹۰ به مجمع آمد، اما با توجه به فضای حاکم بر جلسه، در لحظات آخر تصمیم به انصراف گرفت و به نفع قدیری کنار کشید. با این همه، اجماع مخالفان تیم اصولی برای قدیری نتیجه‌ای نداشت و او فقط شش رأی آورد؛ آن هم در جایی که حسین پروانه و ناصر گرامی هیچ رأیی نیاوردند! قدیری به‌جز همراهی بخش مهمی از جامعه فوتبال، از حمایت اداره‌کل ورزش‌وجوانان هم برخوردار بود، اما آرای زیاد شهرستانی‌ها درعمل اجازه هیچ رقابتی را به هیچ‌کس نمی‌دهد و در این دوره هم نداد!
مسئله شهرستانی‌ها
در این دوره هم مثل دوره گذشته نقش رؤسای هیئت‌های شهرستان‌ها در انتخاب رئیس استان بسیار پررنگ بود و این موضوع بر کسی پوشیده نبود. همه می‌دانستند که دارندگان ۶۰ درصد آرای مجمع، درصورتی‌که روی یک اسم به اجماع برسند، کار تمام است و شاید برای همین بیشترین شانس برای موسوی و تیم هیئت فوتبال بود که در پنج‌سال گذشته سفر‌های زیادی به شهرستان‌ها کرده بودند. با این همه، این مسئله جای ابهام دارد که چگونه در هر دوره همه شهرستان‌ها روی یک نفر اتفاق نظر پیدا می‌کنند و چرا تضارب آرا بین آنها به‌وجود نمی‌آید؟! گمانه‌زنی شده که در همین انتخابات دو شهرستان به موسوی رأی نداده‌اند، اما چیزی از عجیب‌بودن این ماجرا کم نمی‌کند و این همه اتحاد و همدلی بین شهرستان‌ها فقط در این فقره، سؤال‌برانگیز است! البته فلسفه وجودی رؤسای هیئت‌های شهرستان‌ها رابطه مستقیمی با رئیس هیئت استان دارد و این موضوع مهم خیلی از ابهامات را پاسخ میدهد، اما درهرحال توافق این همه آدم با هم بر سر یک اسم عجیب است و نمی‌تواند غیرارادی و بی‌برنامه باشد. نکته غریب اینکه تجربه نشان داده بسیاری از این شهرستان‌ها پس از این نقش‌آفرینی مهم به دیارشان برمی‌گردند، آن هم درحالی‌که نه آن‌چنان‌که باید مطالبه‌گر حقوق حوزه استحفاظی خود هستند و نه پیگیر حل مشکلات آن! فقط مسئله دادن یک رأی درست بوده که انجام شده‌است و می‌رود تا چهار سال بعد!
چالش‌های موسوی
خلیل موسوی مقتدرانه رئیس هیئت استان شد، اما خودش خوب می‌داند به این اندازه بین جامعه فوتبال محبوب نیست. منتقدان اصولی مخالفان او هستند و این تعداد، هم از لحاظ کمیت و هم از لحاظ کیفیت درخور اعتناست. موسوی البته در نطق خود پیش و پس از رأی‌آوردن گفت که دست همه اهالی فوتبال خاصه پیشکسوتان را می‌فشارد، اما شاید این دستی که او به سوی مخالفانش دراز می‌کند، هرگز به‌گرمی پذیرفته نشود. اگر موسوی می‌خواهد واو به واو هیئت اصولی را دوباره بنویسد، در به همان پاشنه خواهد چرخید و حتی بدتر، اما اگر رئیس جوان هیئت ته ذهنش به اشکالات و اشتباهات مدیریت اصولی فکر کرده، شاید اتفاقات دیگری در راه باشد. در این میان مسئله اداره‌کل ورزش‌وجوانان استان هم سر جای خودش است. نهاد مدیریتی ورزش استان که نتوانست گزینه مدنظر خود را در هیئت فوتبال بالا بکشد، مثل همه ۵.۵ سال گذشته باید در چهار سال آینده هم این فرزند ناخوانده را تحمل کند، مگر اینکه خودش دچار تغییر و تحول شود؛ چیزی که در بزرگ‌ترین، مهم‌ترین و پرمخاطب‌ترین هیئت ورزشی استان اتفاق نیفتاد!
